Op 7 september 1947 werd ik geboren in Utrecht. Zo vlak na de oorlog waren er geen wiegjes genoeg en ze legden me de eerste week in de kraamkliniek in een broodmand waar ik precies in paste. Later kreeg ik nog twee zusjes.
De lagere school herinner ik me niet als gezellig, heel anders dan de open sfeer op de scholen nu. Je moest je mond dichthouden en met je armen over elkaar stilzitten. Moeilijk hoor, als je allerlei leuke creatieve plannetjes hebt en rekenen niet leuk vindt. Na de middelbare school ging ik studeren aan een HBO kinderpsychologie, opvoedkunde, handenarbeid, spelleiding en literatuur. In al die vakken gaf ik op diverse soorten scholen les. Ik bewaar er goede herinneringen aan, want kinderen zijn leuk, zeker als je vakken geeft als handenarbeid en spelleiding.

8 maanden oud

2e Klas basisschool (groep 4) tijdens het schrijven van een opstel

Ik werd verliefd op Ron, trouwde, kreeg dochter Mariëtte en zoon Frank en begon met schrijven op het moment dat mijn dochter naar groep 1 en mijn zoon naar de peuterspeelzaal ging. Eerst boeken over mijn vakgebied en artikelen in Ouders van Nu en andere tijdschriften. Ik schreef een paar cursussen voor een schriftelijke onderwijsinstelling en ook verhalen en liedjes voor grammofoonplaatjes van Benny Vreden.
Nadat er een rijtje boeken over opvoedkunde en psychologie voor volwassenen in de kast stond, brachten mijn kinderen, inmiddels 6 en 4 jaar oud, me op het idee om jeugdboeken te gaan schrijven. Mijn allereerste kinderboek heette: ‘Soms ben ik boos.’
Het ging over de kattenkwaadstreken van mijn twee kinderen. Later verschenen: ‘Soms is het feest’ en ‘Ben je belupklupt.’

En toen begon het echt, met titels als: ‘Word toch wakker’ en ‘Nikolaj.’
Over deze en de boeken die volgden, kun je verderop meer te weten komen.
Schrijven werd niet alleen mijn werk, maar vooral mijn grootste hobby. Als ze mijn computer in de kast zouden stoppen, met de deur op slot, zodat alle emoties, ideeën en plots in mijn hoofd moesten blijven zitten, dan ging ik met alle keukenkastjes rammelen. Net zo lang tot ik mijn computer terug had en weer kon schrijven. Ik kan echt niet zonder. Het zit in mijn bloed.

In een mensenleven gebeurt van alles, vrolijke en verdrietige dingen. Je gaat op reis, je viert feest, je bent ziek, je verliest mensen waar je veel van houdt. Dus in mijn leven gebeurde dat ook. Al die emoties helpen me als schrijver om me goed te kunnen verplaatsen in het gevoelsleven van de personen in mijn boeken. Ik voel hun vreugde en verdriet in mijn eigen hart. Ik hoop dat het me lukt om die gevoelens ook aan jou door te geven, zodat je niet alleen van ieder boek geniet, maar er ook echt bij betrokken bent en het net lijkt, alsof je alles zelf meemaakt.
Zo, nu weet je al aardig wat van me. Ik ben ook nog oma van Eline en Julian. Voor kinderen van 4-9 jaar zijn er boeken in de Eline-serie verschenen, waarin zij een rol spelen. Voor onder- en middenbouw zijn er ook boeken verschenen met verhalen, nieuwe liedjes, spelletjes en knutseltips.